Een super lang verhaal vanuit Antigua

Hola!! Hoe is het in Nederland? Nog steeds mooi weer? Eerste BBQ al gehad? Hoe was koninginnedag?
Hier gaat alles prima. Een tijd geen goede internetverbinding gehad om een verslag te schrijven. Vandaar dat het alweer een tijdje geleden is.
Ik ben nu alweer in Guatamala. In Antiqua. Maar ik zou eerst verder gaan met waar ik gebleven was. Even graven in mijn hersenen zal dat weer worden.
Volgens mij was ik geeindigd bij Isla Ometepe. Van Isla Ometepe met een ferry (waar ik natuurlijk weer zeeziek om moest worden) terug gegaan naar het vaste land en vanaf daar een bus genomen naar Granada. Niet rechtstreeks. Nee, eerst met een bus die aansluiting had om de snelweg met een bus die naar Granada ging. De bus stopt dan ineens midden op de weg voor de bus die je moet hebben. Seinen even naar elkaar. Je spullen worden overgegooid en voor je het weet zit je in de volgende bus. Ik heb niks te klagen hoor over de infrastructuur van nicaragua. Ik bedoel daarmee, de bussen rijden op tijd en regelmatig. En tja het zijn chickenbussen (bussen vol met etenswaren en stampvol soms) maar dat neem ik maar voor lief. Aangekomen in Granada was ik nog steeds met Adam (amerikaan). In Granada kwam ik 2 meiden tegen uit Israel die ik had ontmoet in San Juan del Sur. Daar in de avond wat drankjes mee gedaan. En zij vertelden me dat ik naar Lago Apoyo moest gaan. Daar de volgende dag met Adam naar toe gegaan. In het hostel waar wij zaten was helaas niet genoeg aanmeldingen voor de shuttlebus dus zijn we vanaf een andere hostel gegaan met een krankemikkige auto. Het meer lag helemaal diep in een dal. Waardoor je mooi uitzicht had op de bergen. Daar de hele dag heerlijk in de zon gelegen, boek gelezen even niks gedaan. Ze hadden daar ook opblaasringen, van die grote kinderbandjes en daar nog mee ''gespeeld'' met andere toeristen. Adam was namelijk de hele dag met de kayak op pad gegaan. Wat ik ook wel fijn vond, want ik begon me iets meer te irriteren aan hem. Ik had gewoon net geen klik met hem dat ik het fijn vond om met hem te reizen. Hij dacht over alles anders...
De volgende dag zou Adam naar San Salvador vertrekken. Ik besloot om nog een dagje niks te doen in Granada. En een beetje rond te lopen door de stad. Dat dagje niks doen is uiteindelijk in een dag bellen geworden. Begonnen met mn moeder te bellen (skype) daarna was ik van plan mijn blog te schrijven maar toen kwam Tanja online en ging ik met haar Skypen. Tja dat schiet dan niet op met je blog. Maar heb je wel weer alle roddels gehoord en voel ik me weer lekker in mijn vel (als ik dat al niet was).
De volgende dag met een paar mensen die ik ontmoet had in het hostel rond gelopen door de stad en meer foto;s gemaakt. De dag ervoor maakte ik niet zoveel foto's want als ik alleen rondloop krijg ik zoveel bekijks en mensen die me aanspreken dat ik het niet geheel fijn vind om in drukke steden foto's te maken, puur het gevoel dat ze zo mijn fotocamara uit mijn handen grijpen. Dit had ik voorheen namelijk ook een keer gezien bij een ander meisje, dus ik pas wel op.
1 van de jongens van de groep wilde ook vertrekken dat als ik naar Leon. Met hem samen het plan gemaakt en nog geen 2 uur later zaten we in een busje naar Managua. De hoofdstad van Nicaragua. En een heel gevaarlijke stad. Ik had van veel mensen gehoord dat je daar gemakkelijk wordt beroofd. Ik was dan ook blij met een jongen samen te zijn (ook al zegt dat ook niet alles). Dit was rond de tijd van Semana Santa, oftewel pasen. Mensen hebben dan een week vrij waardoor ze allemaal op vakantie gaan. Er wordt dus veel gereisd. Dit kon ik wel merken op het busstation. Enorm veel mensen. Er stond ook een enorme wachtrij voor de bus naar Leon. Gelukkig was het nog vroeg en had ik nog een dag voor me om te wachten ;) 1 Meisje in de rij vertelde dat ze al 2 uur stond te wachten. Grr dacht ik, maar ja niks aan te doen. Maar ineens kwamen er veel busjes aan en de rij was al de helft minder. Dit ging me geen 2 uur duren en inderdaad na 40 minuten zat ik in een perfect mooi minibusje met een stoel voor me alleen. En geeneens eten of dieren in de bus! Hehehe. Na een ritje van ong 2 uur aangekomen midden op een markt. Dit bleek dus het busstation te zijn. Vanaf daar een taxi genomen samen met die jongen naar een hostel. Ik had al helemaal in mijn hoofd wat ik wilde doen in Leon. De stad bekijken (want het heeft geweldig mooie gebouwen), surfen op het strand niet ver van Leon en vulkaanboarden. Maar ik kwam redelijk laat aan en ik was moe van het reizen, dus de eerste dag niet zoveel gedaan. Een beetje rond gelopen met een duits meisje (Ina) die ik in mijn kamer had ontmoet en daar mee gegeten. In de avond met haar en wat vrienden van der gekletst op de plaza en nog eens uit eten geweest (sushi!). De volgende ochtend vertrok zij naar Somoto, maar ze had de zelfde plannen met reizen, we zouden in contact blijven en elkaar later weer zien. Dat hadden we afgesproken maar die plannen zijn tot nu toe niet uitgekomen. Ze had ook wat problemen die heen sneu zijn. Ze was beroofd op het strand (het strand waar ik wilde surfen!). Beroofd met een mes op der keel en ze moest zich ontdoen van haar bikini. Heel sneu dus maar dit maakte me ook zo alert dat ik niet alleen wilde gaan surfen. De hostel had ook georganiseerde surfdagen dat je met de auto heen gaat en met een groep. Dit leek me leuk maar werd dit aangeboden de eerst volgende dagen. Ik wist dus niet zo goed wat ik wilde doen die dag. Het was zondag, en vulkaanboarden ging ook niet door. Maar aan de ontbijttafel zaten 2 meiden (inge en marlijn) waarvan 1 ik eerder had ontmoet in de wandelgangen van een hostel in Granada. Zij nodigden me uit of ik mee wilde naar Leon Viego. Wat oud Leon betekend. Hier is de oude centrum van Leon te bekijken. Met een paar local bussen erheen gegaan. Onderweg kwamen we erachter dat waarschijnlijk niet enorm veel toeristen daar heen gaan, want de mensen in de bus zaten ons aan te gapen. Sommigen waren foto's aan het maken en anderen zelfs onbeschaamd filmpjes! hmm dan konden we dat ook terug doen dachten wij heheheeh. Na wat gelach aangekomen na 2 uur! We hadden verwacht dat het maar 30 mintuten ver weg. Maar goed de rit was wel heel mooi. Over het platteland tussen de bergen door. Het was voornamelijk heel droog (regenseizoen begon bijna) maar de manier waarom mensen leven en hoe dorpjes eruitzien was wel heel interessant. Leon Viego stelde dus niks voor. We moesten 2 dollar entree betalen en er stonden wat stenen met een uitleg in engels dat daar een kerk had gestaan. Nou met veel fantasie kwamen we er nog niet. Ook de laatste bus terug naar Leon vertrok alweer over een uur dus dat kwam eigenlijk wel mooi uit. Een snelle ronde tussen de stenen en toen maar teruggelopen. Het meest interessant was een boom waar hele grote groene knotsen aanhangen en een waterput , met water:D Waar we ons even lekker mee hebben afgekoeld. Daarna weer 2 uur teruggehobbeld met een overstap van bussen naar Leon. Maar we hadden veel gezien van het platteland van Leon. Teruggekomen in het hostel stond er een bord met surflessen aangeboden! yes,dacht ik, ik kan weer surfen er werd een shuttlebus aangeboden met lessen en lunch. Een compleet pakket. Ik vroeg of ik korting kon krijgen als ik geen lessen nam en dat kreeg ik. Ik vond het prima. De 2 andere Nederlandse meisen overgehaald om met me mee te gaan. Dit zou over 2 dagen zijn. Ik kon dan mooi de volgende dag gaan vulkaanboarden. Me daar voor ingeschreven. Die avond lekker uiteten geweest met Inge en Marlijn en nog wat drankjes gedaan. Maar wel vroeg op bed gegaan we waren allemaal moe.

Vulkaanboarden, ja geweldig was dat. Met een grote vrachtwagen zijn we op pad gegaan naar de vulkaan. Wij zaten met zijn allen in de laadbak. En de grond was niet geheel vlak waardoor we heerlijk hobbelden. Daarna was het tijd voor klimmen van de vulkaan. We kregen onze eigen board om te sjouwen en klimmen maar. Dit betekend stijl omhoog op grind. Grof grind waar je steeds in wegzakt. En het was ook heel warm, midden op de dag, en de vulkaan is zwart. Maar er was een flink bries waardoor het niet geheel heet aanvoelde. Boven op de vulkaan hadden we heel mooi uitzicht. En kon je 2 kraters zien. De vulkaan was voor het laatst uitgebarsten ergens in 1990 maar verder goed in de gaten gehouden door een kastje ergens bovenop de krater. En toen kwam het zover dat we uitleg kregen hoe we naar beneden konden gaan. We hadden allemaal een plank mee naar boven gejouwd. Puur een houten plank met een ronde voorkant en een balkje waar je je voeten op kon zetten en een soort van touwtje waar je je met je handen aan vast kon houden. Daar moest je het mee doen. Een soort slee noem ik het. Het was enorm hoog en ik vond het best eng om daar mee van grind af te glijden. Na dat ik overal aan had en een bril om mijn ogen te beschermen voor het opspattende grind ben ik naar beneden geraced. Poeh wat ging dat hard voor mijn gevoel en ik remde dan nog wel constant met mn voeten naast mijn bord. Beneden gekomen vertelden ze me dan ik 33 km/u ging! Je zou maar op je bek vliegen! Wat 1 jongen in het hostel was overkomen en die was goed open in het gezicht.
Dit was het! Maar het was een enorme kick. Het is ook moeilijk om uit te leggen. Misschien zeggen de foto's meer. Terug gehobbeld met de truck en nog een klapband gekregen. En daarmee wordt gewoon door gereden in Nigaragua. Ook was ik heenreis mijn pet kwijtgekraat, puur door de wind weggewaaid en daar werd ook nog even naar gezocht. Zo lief!
In de avond de Nederlandse meiden weer ontmoet en daar mee gegeten. De volgende dag gingen we surfen! Met de auto volbeladen naar het strand gegaan. Bij een huis aan het strand stopten we en daar konden we de hele dag verblijven. Heerlijk. Al snel lag ik in het water en oefenende ik mijn surfskills. Het ging best goed, ik was dan ook bijna de hele dag in het water op wat eten en opwarmen in de zon na. Op gegeven moment was het goed vloed en de golven werden te hoog en voornamelijk de stroming te krachtig. Waardoor ik wel moest stoppen na een keer keihard op het strand over de kop gevlogen te zijn. Voordat ik me weer zou bezeren maar gestopt.
In de avond met Inge besloten de volgende dag naar Somoto te willen. Daar is een canyon die niet zo lang geleden is ondekt. We zouden dan wel gaan reizen in Semana Santa maar we wilden beiden ook niet langer blijven in Leon. De receptie zei ook dat we wel konden gaan, bussen reden gewoon het kon alleen wel wat druk zijn. En ja hoor dat was het ook! De eerste bus die we moesten nemen naar Esteli was propvol. Ik stond geheel klem tussen allemaal mensen. Ik kreeg gelukkig wat water van een aardige man. Het was ook best heel warm. Daarna overgestapt naar Somoto bus en die was weer geheel vol.
Maar ja we wilden er wel heen dus maar weer beste beentje voor en leunen tegen andere mensen. 3 uurtjes later kwamen we in het donker aan in Sotomo. Ik had op weg naar het busstation al een hospedaje gezien dus daar zijn Inge en ik maar heen gegaan. We hadden een kamer voor onszelf met badkamer en televisie. Wat had ik dat al lang niet meer gekeken! Na wat gegeten te hebben en na vraag gedaan hoe we de volgende dag naar de Canyon konden gaan een heerlijk filmpje gezien op de TV. De volgende dag moesten we om 7 uur met de bus naar de ingang van het nationaal park en daar konden we dan evt. een gids huren. Dit vertelde de eigenaresse. Maar sochtends vroeg liepen wij rond op zoek naar ontbijt niks kunnen vinden wat open was, en ook het busstation leeg erg leeg. Na 1 vraag gesteld te hadden hoe dit kwam, viel het kwartje. Het was Semana Santa en er reden geen bussen de komende 2 dagen! Wij enorm balen want we kwamen niet het dorpje uit dan. En het was een heeeel klein dorpje. Met de taxi maar naar de ingang gegaan en daar een gids genomen. Aangezien het toch niet geheel makkelijk was om bij je zelf te doen. Je loopt namelijk door water heen. Zwemt en tussen rotsen door. Onze gids had een bootje mee, zo bleven onze kleren droog en geld en camara etc. Heel handig, en ook hadden we een zwemvest zodat we heerlijk drijvend door de enorme canyon gleden. Het water was heerlijk verfrissend. Een heerlijke onderneming vond ik het. Na die tijd terug gekeerd naar onze kamer en toen bedachten we dat we bijna door ons geld zaten. We gingen er namelijk vanuit maar 1 nacht te blijven en daarna door te gaan naar Honduras. En daar opnieuw te pinnen. Maar er was 1 ATM in het dorpje...maar tot grote ergenis toe, die accepteerde onze pinpassen niet! Wat nu! Zonder bussen vast in een dorpje. Eerst volgend dorpje was wel 2 a 3 uur weg. Dat zou enorm duur zijn met de taxi. Ik was moe dus ik ben gaan slapen en na mijn dutje had ik een ingeving dat ik een hotel had gezien waar je met mastercard creditcard kon betalen. Dat betekend dan ook dat je er geld op kan nemen dacht ik! Met goede moed naar het hotel gestapt, maar het jochie bij de deur zij doodleuk NEE. We konden wel janken, geld heb je nodig. Na 1 blok weggelopen te zijn kwam die achter ons aan rennen met een grote smile. Hij had na onze betreurde gezichten te hebben zien en nadat ik nog ff duidelijk zei we hebben honger hehe met zijn baas overlegd. We konden geld opnemen maar moesten wel 20 dollar erover heen betalen voor de kosten. Pff vonden we wel veel maar weinig keus. Maar dacht ik ineens, een kamer daar koste 30 dollar. Als we nou een kamer namen voor 1 nacht wat we toch nog moesten doen hoefde ik maar 10 te betalen in verhouding. En dan verbleven we ook in een luxe 3 sterren hotel. Na dit voorgesteld te hebben ging hij akkoord. We konden zoveel geld opnemen als we wilden! Dolgelukkig waren we. Die nacht lekker gechilled in de kamer met internationale televisie! Weer filmpjes gekeken en uitgezocht hoe we de volgende dag naar Utila konden komen. Naar de bay eilanden in Honduras.
De volgende dag om 7 uur stonden we op het station maar door semana santa vertrokken de bussen iets later. Pff voor niks zo vroeg eruit dacht ik. Maar iig er gingen bussen! Met de bus naar de grens gegaan. Los manos genaamd en vanaf daar een andere bus genomen naar een klein plaatsje 10 km over de grens en vanaf daar konden we een shuttle bus pakken naar de hoofdstad van Honduras. Een te moeilijke naam om te typen maar dit houden jullie nog te goed hehe. Vanaf daar een bus genomen naar La Ceiba. En toen was het al te laat om ook een boot te kunnen nemen dus daar maar een nachtje geslapen. De volgende dag een boot naar Utila en toen waren we er eindelijk. Een enorme lange dag reizen maar met een goed doel. Duiken! Aangekomen op Utila hebben we eerst een duikschool uitgezocht. We hadden gehoord dat er veel zandvliegen waar op Utila. En 1 duikschool had een hotel op 20 min afstand op een ander eilandje. Dit trok ons wel aan, ook had ik gehoord dat daar geen zandvliegen of andere steekbeesten waren. Daar in de middag naar toe vertrokken met een vissersbootje. Het hotel was geweldig mooi. Inge en ik hadden ieder een 2 persoonsbed. We hadden een ruime woonkamer en een keuken. Het eilandje heeft maar 300 inwoners en je loopt in 5 min over het hele eiland maar heerlijk rustig dacht ik zo. Daar de volgende dag begonnen met mijn Advange duikcursus. Elke ochtend begon ik om 7.30. Maar doordat je de rest van de middag vrij hebt krijg je een heerlijk ritme. De andere duikers waren super aardig en een leuk gezellige vriendengroep er gemaakt. Hierdoor ook besloten nog langer te blijven en ook heb ik mijn rescue duikcursus er gedaan. Dit houd in dat ik nu ook bewusteloze duikers uit het water mag halen etc. Ik heb leren beademen in het water en allerlei technieken. Heel interessant en vond het leuk om te doen. Zo kan ik mijn rol als verpleegkundige ook uitvoeren in het water!! Maar helaas kwam aan deze week ook een eind. Ow niet te vergeten ben ik nog een dagje terug gegaan naar Utila om koninginnedag te vieren! Ja, ja dat mag niet gemist worden. Helemaal niet als ik ook met een Nederlandse meisje reis. We hebben onze buitenlandse vrienden meegetrokken en hun ook in het oranje opgetuigd. Was nog een klus trouwens op oranje te vinden. Maar een paraplu en haarstrikje en kinderbrilletje doet al veel goeds. Ik ben flink uit mijn dak gegaan zoals het ook hoort!
Maar daarna toch echt weer verder moeten gaan reizen want de reis loopt bijna ten einde voor mijn gevoel. Ik heb vanaf nu nog maar dikke 3 weken. Zo snel gaat de tijd. Ik ben vanaf Utila naar La Ceiba terug gegaan en toen met een relaxte busverbinden direct doorgereisd tot aan Copan Ruines. Daar ben ik vanmorgen vroeg van vertrokken. De ruines waren geweldig. De echte Maya Ruines. Je moet de fotos zien om te kunnen begrijpen anders klinkt het meer als alleen maar treden van stenen. Ook Copan stadje was geweldig mooi. Leuke straatjes en kleine shopjes. Ook hadden ze er een leuke cafe van belgische eigenaren waar je heerlijk kon eten en ook happy hour was daar aanwezig. Dus je kan wel raden er zijn heel wat Cuba Libra s achter over geslagen.
Vanmorgen vroeg om 6 uur naar Antigua vertrokken. Met een directe shuttle bus. En over Antigua kan ik nog maar 1 ding zeggen. Een geweldig mooie stad! Super mooi, en ook heerlijk om te shoppen. Ik ga nu even eind breien aan het verhaal het is nu genoeg om te lezen.
Nog 1 laatste ding die ik wil delen. Ik heb mijn haren geknipt. Jaja eindelijk na 7 maanden en er moest maar even 15 cm af!! Het was uitgedroogd zei die. Stom zee water dacht ik. Ik was zo trots op mijn lange haar. Maar niks aan te doen. Ik moest even mijn traantjes wegpinken maar heb mezelf daarna verwend met een heerlijk stukje nederlandse kaas! Jaja, eindelijk gevonden!! Wel heerlijk duur, maar dat maakt dan niks uit. Ook heb ik een geweldig mooie tas gekocht. Ja, ik begin te shoppen, 3 weken meesjouwen moet kunnen toch? Heb me zo lang moeten inhouden....
Tot snel! Adios