Toña, Soda en Surfen

Hier ben ik weer, en deze keer vanuit Nicaragua. Ik heb weer heel veel meegemaakt en moet weer graven wat dat zoal allemaal was. Ik was gebleven bij een kaartje kopen voor de bus naar Nicaragua vanuit Monteverde. Dat was nog een onderneming, want de winkel die kaartjes verkocht stond op een berg, zweten! Maar dat heb je ook wat. Een kaartje die je verteld dat je om 4.30 een bus moet pakken. Dat is toch geen tijd voor een vakantie denk je dan.
Maar in Montverde een wandeling gemaakt door de Cloud forest. Een bos zo hoog dat het lijkt alsof je door wolken loopt. Het is daarom ook overal nat. Het was een heel mooi bos, alle bomen zijn bekleed met mos. Dus alles is groen om je heen. Echt een sprookjesbos. Er waren bordjes dat de grootste route 4.5 km was en dat je er 3 uur over zou doen. Maar ik en Adam waren al terug na 1.5 uur. We hebben dan nog maar andere routes gelopen.
Daarna met een taxibusje teruggegaan naar het hostel. In de avond naar een Soda restaurant gegaan. Dat is een lokale restaurant met typisch Nica eten. Dit houd in bruine bonen met rijst gemengd met kip of vis en gefrituurde bananen (plantanos een soort chips).
Lekker was het zeker, vooral met een lekker koud local biertje genaamd Toña. Heerlijk.
Vroeg op bed gegaan, maar niet geheel goed kunnen slapen. Ik sliep in een dorm met maar 4 anderen maar de matrassen kraakten enorm als iemand zich omdraaide. Ik kon hierdoor niet goed slapen. Helaas stond de wekker om 4.00 om de bus te halen. Half slapende er naar toe gelopen en daar maar verder gaan slapen. Dit was ook niet geheel makkelijk want de bus vanuit monteverde moet een enorme heuvel af. Dus slingerd over rotsen en puin hobbelden we naar benenden met een oude schoolbus. Niet geheel topslaapplek. Maar mijn moeheid overwon en 5 min voordat we de snelweg bereikten werd ik weer wakker. Bij de snelweg moesten we de bus pakken waarvoor een kaartje hadden gekocht naar Nicaragua. Deze bus liet een beetje op zich wachten want na 1 uur nog geen bus. Naja wel bussen maar niet degene die wij hadden reserveerd. Maar uiteindelijk kwam een luxe touringcar aangereden met airco! Ik had me daar op voorbereid en mn fleeceplaid uit mn backpack gehaald. Ik heb heerlijk gedommeld met wat muziek in mn oren tot de grens, daar werden de paspoorten van ons afgenomen door de buschauffeur en hij regelede de rest. ZO relaxt maar daar had ik ook flink wat voor betaald (het kaartje). In Nigaragua uitgestapt op de snelweg vlak bij San Juan del Sur. Dit is een strandplaatsje, waar ook veel locals naar toe vertrekken in vakanties en weekenden. Vanaf de snelweg een bomvolle locale schoolbus genomen naar San Juan. Een fijne hostel gevonden met goedkope kamers. Een kamer betrokken met Adam. En direct uitgezocht hoe ik kon surfen daar. Want ik moest dan met een busje naar een ander strand had ik gehoord. Dit alles kon geregeld worden bij een ander hostel. Een echte backpackers hostel. Dat was veel gezelliger, maar ook duurder. En ik was er om te surfen. Daar elke dag een busje genomen met een surfplank op het dak. De eerste dag surfen ging geweldig goed, ik pakte alle golven en ik was zo blij en gelukkig. Maar op gegeven moment deden mn knieen en mn buik heel erg pijn. Ik bekeek het even goed, en het leek wel een grote allergische reactie. Mn hele huid was opgezwollen en rood. En het zout beet enorm. Ik ben maar uit het water gegaan en mn buik laten zien aan 1 van de leraren. Die maakte ht direct schoon met zoet water en dat hielp al veel. Ik had een reactie op de surfplank. Dit was een plank met op de bovenkant een laag van soort schuimrubber zodat je niet uitglijd (wat heel veel makkelijker is). Maar ik kreeg van alle wrijving een kapotte huid. Ik stond te rillen van de pijn. Dit was niet wat ik wilde, ik genoot zo van het surfen! Ik moest dus eerst maar stoppen maar ik wilde de volgende ochtend weer gaan, ervanuitgaande dat het dan wel weg was.
In de avond begon mn huid kortvorming te ontwikkelen. Ik was dus gewoon geschaafd. Mn huid ingesmeerd maar daarna op stap gegaan want het was vrijdag. Maar al vroeg in de avond was de party over en gaan slapen. De volgende ochtend leek mn huid rustig en had helemaal zin om weer te surfen. Ik had voorheen geen surfshort aan dus die maar gekocht. Een mannenvariant die bijna mn knieen ook bedekte. Ook huurde ik geen sorfboard meer, maar een normale die ik voorheen in Costa Rica ook had. Ik was er geheel klaar voor. Aangekomen op het strand rende ik bijna naar het water toe, om mn nieuwe plank uit te proberen. Ik sprong van vreugde, heerlijk dat water en die golven. Maar de eerste golven klotsten tegen mijn buik aan en het zoute water beet direct. Oef ff doorzetten zei ik tegen mezelf. En ik sprong op mn plank om te peddelen tegen de golven in, maar elke golf zorgde voor een kleine wrijving over mijn board en dat deed enorm pijn. Ook mijn knieen en elleboog begonnen ze branden als vanouds. Na 4 keer een golf te hebben gepakt (en dus terug gepeddeld te hebben in zee) stond ik op mn laatste golf te huilen en rillen van de pijn. Ik kon het niet met deze schaafwonden. Ik was echt van teleurstelling aan het huilen maar ook de pijn, het beet zo hard. En mn huid was weer open, niet bloedend nee gewoon geschaafd heel dun. Allemaal bobbeltjes als reactie op het zoute water brrrr. Ik moest nu wel uit de zon en uit het water blijven. Op het strand lag ook een dermatoloog en van hem moest ik 1 week van de surfplank! Whaaa dacht ik, dan wil ik ook niet blijven in San Juan del Sur. Voor de volgende dag plan gemaakt om naar Isla Ometepe te gaan.
Ik ga nu ff bellen met Tanja Vos. Maak daarna mijn verslag weer af.

Zo tussendoor is dit al enige dagen geleden. Het geprek met Tanja was heel fijn. Was al weer lang geleden dat ik iemand had gesproken. Dankje Tanja.
Ik was gebleven bij Isla Ometepe. Een eiland midden in een meer met 2 vulkanen erop. Om daar te komen eerst naar San Jorge gegaan met een taxi, ja want dat was goedkoper dan met de bus :S Tja soms werkt het gek. Achteraf gezien ook blij want de bussen waren stampvol omdat bij de kust alle locals zitten in het weekend. En ik was er op een zondag. De ferry ging vanaf San Jorge. Ik moest met Adam nog zo 3 uur wachten. Ik kon wel eerder, maar dan met een klein bootje, dat zag ik niet zo zitten met mn zeeziek. Ik was dan ook op deze boot ziek, gelukkig was de ferry maar 1 uurtje. Aangekomen op het eiland hoorden we dat er geen bussen gingen op het eiland op zondag. Onee! Een taxi was heel duur dus dan maar slapen in het plaatsje waar je aankomt met de ferry. Een plaatsje vol met dronken mensen en totaal niet mooi. Maar er was een hippie hostel die gerund wordt door een man met een te lange dreadlock, of hoe je het ook schrijft heheh. Deze man beheerse ook dieren ind e tuin. 2 apen, ganzen honden alles wat maar hulp nodig had. Het was een soort van pension. Want de dieren waren allemaal beschadigd. De gedeelde kamer met de mooie stapelbedden was ook erg hippie. Smalle bedjes met dunne matrasjes. Maar het was goedkoop en met maar i nachtje vond ik het prima. Nou de nacht was een ramp want ik had overal jeuk. Ik denk dat het vlooien waren. Want bedbugs blijven op je huid. Ik kon er de volgende dag er wel vanaf komen. Want ik ging met Adam op de fiets de eiland over. Kleine rugzak mee voor 2 nachten ergens onderweg slapen en klaaar was ik. Vroeg in de ochtend vertrokken want het was enorm warm. Om 7 uur zat ik op de fiets. Om half 8 lagen Adam en ik in het water. Het water wat van de vulkaan komt. Het is heel zacht water. Je huid wordt ook heel zacht. Na daar lekker gezwommen te hebben en alle luizen van me af te hebben geschud op de fiets verder gegaan naar het strand. Daar nog weer gezwommen en door naar het eerste Hostel. Dit was een ecologische hostel.