Afscheid nemen bestaat niet :P

Lieve mensen. Weer een update voor jullie allen.
Ik ben voor mijn gevoel nu te lang in colombia. Ik wil gaan naar Panama!
Ik ben zoals ik vermeld had in mijn vorige verslag gegaan naar Santa Marta. Een niet al te grote stad aan de kust (alles is aan de kust wat ik heb bezocht).
Santa Marta was een leuk plaatsje voor 1 dag, het was meer een stop omdat het al laat was toen we daar aankwamen. Helaas was het busstation niet geheel in het centrum dus we moesten een taxi nemen. In het centrum wat hostel en hotels bezocht en uiteindelijk in een goedkoop hotel uitgekomen. In de avond in de koele zeewind lekker uitgewaaid op het inieminiestrandje en door de straten gedwaald. Onderweg een pizza van een kraampje gegeten. Heel relaxt allemaal. De volgende dag vertrokken naar Taganga. In taganga had ik gehoord dat je er goedkoop kon duiken. Dit heb ik bij de dag van aankomt maar uitgezocht. Er waren wel 10 duikscholen en ik en kiezen is niet het beste wat ik kan. Ik heb daarom maar 4 bezocht, vergeleken en 1 gekozen! De volgende dag kon ik beginnen. om 9 uur in de ochtend was ik welkom op de duikschool op een videofilm van 3! uur te gaan zien. Ik had niet zo lang geslapen dus ik was nogal moe tijdens de film. Ik was ook nog eens de enige dus ik viel jaja echt in slaap. Oeps! Niemand heeft het opgemerkt, maar is miste op die manier wel mn stof wat ik moest leren. Daarna had ik lunchpauze voor 2 uur en daarna zou ik beginnen met mn 1e duik. Naja duik, cursus in het water aan een prive strand om alle handgebaren en alle materialen te verkennen en gebruiken. Dit koste te hele middag waardoor ik met zonsondergang op de boot terug zat. Alles ging heel vlekkeloos de eerste dag. Ik was een snelle leerling hoorde ik. De volgende dag zou ik mijn eerste 2 duiken hebben maar daarvoor moest ik wel 3 hoofdstukken lezen van de PADI boek en ook toetsen maken. Dit moest ik in mn eigen tijd savonds dan nog doen want de volgende dag om 8 uur moest ik klaar staan om te duiken. PFF dacht ik, heb vakantie hoor! Maar goed ik was zo moe in de avond, ben op bed gegaan en om 6 uur opgestaan de volgende dag om te gaan leren en beantwoorden van de vragen. Ik had net genoeg tijd, wat alles was in engels en tja die termen met duiken ik weet niet hoor, ben daar niet zo goed in.
De 2 duiken waren super! Ik leerde omgaan met alle materialen onder water, controle te hebben over balans terwijl je duikt, gekke houdingen te doen maar ook hoe omhoog te komen uit het water, hoe het voelt zonder lucht te zitten en wat je dan moet doen. Elkaar te helpen onder water etc. Ik genoot enorm. De vissen en slangen en enorme koraalriffen waren geweldig! Zoveel kleur onder water. Helaas zwemt er 1 vis in de zee die er niet thuis hoort. Die hoort in Azie te zijn. Die is door een menselijke fout hier in de zee gekomen. Deze vis, ik kom zo even niet meer op de naam, eet andere vissen. Maar de vis die deze vis hoort te eten, is hier bijna niet. De vis verstoort dus het zeeleven. We hebben daarom deze vissen gedood. Jaja, ik heb het ook geprobeerd met een harpoen. Of hoe je het ook schrijft. Een flinke scherpe punt. In het begin dacht ik, NEE!! Geen vis doden, dat wil ik niet zien, maar nadat ik die vis een andere vis zag opeten dacht ik JA, KILL HIM! Ik heb ook 1 opgegeten, het smaakt naar kibbeling. Dus heerlijk genoten ervan.
De volgende dag zou ik mijn laatste 2 duiken alweer hebben. Deze duiken waren in iets minder helder water maar nog steeds was het geweldig mooi. Ik heb in mijn laatste duik geleerd te duiken met een kompas. Ik moest de route bepalen, echt heel tof. Daarna had ik mijn toets, die ik met de hakken over de sloot heb gehaald. Tja vraag mij geen vragen over natuur en scheikundige dingen en al helemaal geen wiskunde. Maar goed ik heb mijn PADI dus nu :) Ik ben nu een officiele duiker!! Ik heb nu een duikpas die naar mijn ouders wordt gestuurd. Mijn tijdelijke pas die ik nu heb kan ik gebruiken voor 3 maanden. In centraal amerika wil ik weer gaan duiken. Miss met een cursus weer, een vervolg, dan kan ik o.a ook in de nacht duiken.
De volgende dag, was het begin van de CARNAVAL! Ja, dat vieren ze hier groot. Barranquilla was de plaats waar het, het grootst werd gevierd in heel colombia en het was maar 4 uur weg van Taganga, we moesten er dus heen! We zijn in de avond vertrokken omdat we dachten dat de optocht in de avond begon. Daarna wilden we de hele nacht doorfeesten en in de ochtend weer terug keren naar Taganga. Dit klinkt als een prima plan, maar bij aankomst hoorden we dat de optocht overdag was!! we hadden het dus gemist! Ik kon wel janken, leek me zo mooi. We vonden het beide zo gek, overdag een parade, in brazilie en alle populaire plaatsen in het begin rond 16.00.
Naja, het was niet anders, er waren nog wat verkleede meisjes van de optocht dus ik kon nog wel iets genieten. Ook was er zeker nog een flinke party stemming, dus zin in een feestje had ik ook wel.
Onderweg zoekende naar een leuke party straat kwamen we 4 amerikanen tegen. Ze sliepen in een luxe hotel om de hoek en ze nodigden ons uit voor wat drankjes. Dit maar gedaan want het werd wat dood op straat. De party zou verder gaan rond 22.00. Deze jongens en meiden waren super aardig en heel veel lol gemaakt.
Daarna zijn we op stap gegaan, heerlijk gedanst de hele nacht op muziek uit auto´s in de openlucht op straat. Genieten! Overal was muziek op straat. Dikke soundblasters hebben ze in de auto hier, overal. Macho mannen noem ik het.
Wat hier wordt gedaan met carnaval is gooien met maispoeder en met schuim wordt er gespoten. Ik was dus helemaal wit.
We hadden daar ook wat locals ontmoet. Zij nodigden ons uit in hun huis voor een duik in de zwembad. Aangezien het 5 uur was en de bussen gingen vanaf 6 uur. Hebben we dat ook gedaan. Met de hele groep daar heen vertrokken en een afterparty in het zwembad gehad. Helaas was er alleen geen party voor mij, want ik was misselijk van de taxirit. Die meneer kon echt niet rijden en al die bochtjes waren niet zo aardig voor mij.
Daarna teruggekeerd naar Taganga met de bus. De hele busrit hebben Nacho en ik geslapen.
Van Taganga zijn we naar Tayrona gegaan. Het nationaal park midden in het bos met allemaal stranden. Je kan daar kamperen of in hangmatten slapen. Bij aankomst in de ingang, moest er worden betaald. Ik had gehoord dat je met je studentenkaart korting kreeg dus die had ik meegenomen. Maar ik had niet mijn paspoort mee (bagage achter gelaten in een hotel in santa marta), en die had je nodig. Ik moest dus de volle pond betalen. Chagi dat ik werd van mezelf. Waarom moest ik die nou vergeten! Daarna kon er gekozen worden voor een wandeling van 2 uur door het bos naar het strand of je kon een busje nemen die je 1 uur dichterbij bracht. Dat maar gedaan, we hadden dan geen grote bagpack bij ons maar wel eten en drinken voor 2 dagen want dat is enorm duur daar.
Na een wandeling door het bos van dik een uur een campingplaats gevonden met niet al te dure hangmatten. In nationale parken is gewoon altijd alles duur.
Heerlijk genoten van een wandeling over het strand en vroeg gaan slapen.
De volgende dag een flinke wandeling gemaakt over alle stranden heen en gesnorkeld. Ja k heb mijn eigen snorkelgear gekocht. Geweldig vind ik het, zoveel vissen. Grote hoor, zo groot als je arm. En allerlei kleuren. Wat je maar kan verzinnen. Het water was alleen niet al te warm en ik heb het snel koud dan. Maar even opwarmen op een rots in het water voor 10 min en ik ben er dan weer klaar voor.
Het water in tayrona was super helder. Net zwembad water, zoals op playa blanca.
Na 2 nachten hier te zijn geweest, hadden we ook alles wel weer gezien. Het plan was om de 2 uur terug te lopen door het bos naar de snelweg voor een bus naar Santa Marta.
Maar onderweg bood een busje ons een goede prijs aan om naar Santa Marta te gaan en die maar genomen.
We waren al best moe, slapen doe je toch niet heel goed in een hangmat in een muskieten kooi met 12 mensen op een rij.
In Santa Marta 1 nacht geslapen en toen teruggekeerd naar Cartagena voor een boot voor mij. Nacho zou terug gaan met de bus, ja helemaal terug naar argentinie. Dat is zo 10 dagen busreizen.
Maar ik had nogal pech deze week, of ik heb pech. Mijn geluk is echt even op.
De boot die ik zou nemen was overgeboekt. Dat hoorde ik 1 dag voor vertrek. Ik had dus voor niks 3 dagen gewacht op die boot en het leuke nieuws daarna kwam er waren geen boten meer voor de komende 6 dagen. Deze keer moest ik echt even huilen, na mijn moeder te hebben gebeld, waarom weet ik nog steeds niet, want zij kan ook niks doen, besloten om toch maar 6 dagen te wachten. Ik wilde echt heel graag met een zeilboot naar Panama.
Een vlucht kon k ook nemen maar dat is maar 100 dollar goedkoper en dan mis je de SAN BLAS eilanden. De mooiste eilanden van colombia-panama.
Ik ben nu dus nog in de wacht modus. Zaterdag vetrek ik. Heb in de zeiltocht heel veel zin, de reispilletjes zijn ingeslagen, ik ben er klaar voor! Maar voor 1 ding ben ik niet klaar, mijn lieve vriend Nacho vaarwel te zeggen. Na 24 uur per dag 7 dagen in de week samen geweest te zijn voor bijna 3 maanden heb ik hem diep in mijn hart. Ik ga hem enorm enorm missen. Hij heeft mijn reis de afgelopen tijd zoveel makkelijker gemaakt. Alleen al dat hij spaans spreekt en dat hij een jongen is, waardoor ik mijn veiliger voel en ook nog eens sterk is waardoor hij altijd mij wil helpen met mijn spullen sjouwen. In Panama begint het allemaal weer overnieuw. Ik start alleen. Natuurlijk leer ik snel mensen ken, daar maak ik me dan ook niet druk om, maar spannend blijft het! De verhalen over centraal amerika zijn ook al zo divers. Mooi maar gevaarlijk is het kortom.
We zullen het zien.
De pech zet zich op dit moment nog even voort, want Nacho had besloten terug te vliegen, goedkope vlucht gevonden maar nu krijgt hij de hele tijd maar geen bevestiging van zijn betalen en ticket. Al achteraan gebeld helemaal naar amerika pff en daar zeggen ze dat ze bezig zijn, of het wordt gecancelt of dat hij kan gaan. Enorm spannend dus, want anders vertrekt hij morgen met de bus. Hij moet weer naar school. Als hij kan vliegen dan blijft hij met me wachten tot zaterdag, dan vertekken we morgen nog naar playa blanca voor een paar dagen.. nog even afwachten dus. Ik ben er niet geheel relaxt onder.
Jullie horen het...